ံ
ဧည့္သည္ၾကီး
ေဆးလိပ္လည္းတို
ေနလည္းညိဳျပီ
ငါ့ကို ျပန္ပို႕ၾကပါေတာ့
တင္မိုး (၁၉၅၉)
Thursday, September 18, 2008
Tuesday, September 16, 2008
Saturday, September 13, 2008
စာေရးဆရာမန္းတင္ရဲ႕ ၀ါးရင္းတုတ္
၀ါးရင္းတုတ္
""ေမာင္တို႔မယ္ နံပါတ္တုတ္ေတြ ရွိသားပဲ"
"အဲဒါေတြက တုိတယ္။ လက္ဆ မေကာင္းဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ တကယ္႔လြတ္လပ္ေရးကို အမိအရတိုက္ေနတဲ႔ လူထုပုလိပ္ေတြပါ။ ဒီလို လြတ္လပ္ေရးလမ္းေၾကာင္းမယ္ အေႏွာင္႔အယွက္လုပ္တဲ႔လူေတြ အဲဒီ ပ်ဥ္းကတိုးသားတုတ္နဲ႔ ႏွက္ရမွာပဲ"
၀ါးရင္းတုတ္
အတန္ငယ္မိုးခ်ဳပ္မွ ေမာင္ၿပံဳးခ်ိဳ ရံုးမွျပန္လာေလသည္။
"ဒီေန႔ တယ္မိုးခ်ဳပ္ပါလား။ ဒါေလာက္ေတာင္ အလုပ္ေတြလုပ္လို႔ ဘြဲ႔ထူး ဂုဏ္ထူးေတြလည္း ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး"သူ႔ဇနီးက အိမ္၀မွ ႀကိဳ၍ ႏႈတ္ဆက္ေလသည္။
"ရတာ မရတာ အပထား၊ ၀တၱရားေက်ေအာင္ေတာ႔ လုပ္ရတာပဲ ရွင္မရဲ့။ ဒီေန႔ေတာ႔ အမေတာ္ေၾကးေတြ ထုတ္ေပးရတာက တမ်ိဳး၊ ရာဇ၀တ္မႈေတြ ခ်ိန္းထား တာကမ်ားေတာ႔ နည္းနည္း မိုးခ်ဳပ္သြားတယ္ကြဲ႕"ေမာင္ၿပံဳးခ်ိဳက ေလျပည္ေလး မႈတ္လိုက္သည္။
"အလကားပါ၊ ဒီအလုပ္လည္း မမက္ေမာပါနဲ႔ေတာ႔၊ အိမ္ေနရတာ မရွိဘူး။ ပင္ပန္းလိုက္တာလည္း လြန္ေရာ၊ အလုပ္သာ ထြက္လိုက္ပါ ေမာင္ရယ္။ အခုေနအခါ ၀ါးရင္းတုတ္ ေရာင္းစားတာက ဟန္ပါလိမ္႔မယ္"
"ဟင္ ဘယ္႔ႏွယ္႔ ၀ါးရင္းတုတ္ ေရာင္းစားရမလဲ။ ေျပာစမ္းပါဦး အလုပ္ထြက္တန္လည္း ထြက္ရတာေပါ႔"
"အခု ၀ါးရင္းတုတ္ေတြ သိပ္ေခတ္စားေနတယ္။ ေဟာဒီ သတင္းစာေတြ ဖတ္ၾကည့္"
သူ႔ဇနီးသည္ သတင္းစာမ်ားကို လွမ္းေပး၍ အတြင္းခန္းသို႔ ၀င္သြားေလသည္။
ေမာင္ၿပံဳးခ်ိဳသည္ သူ႔ဇနီးလွမ္းေပးလိုက္ေသာ သတင္းစာမ်ားကို လွန္ေလွာၾကည့္ရႉေနစဥ္ ၀ါးရင္းတုတ္ေစ်းေကာင္းမည့္ အရိပ္အေယာင္ အတိတ္နိမိတ္မ်ားကို ေတြ႕ရေလ၏။
' အလံနီႏွင္႔ အလံျဖဴ ကြဲၿပီ '
' အလံနီက ပုလိပ္ကို ရိုက္ျခင္း '
' အလံနီကို ပုလိပ္က ရိုက္ျခင္း '
' ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ႏွင္႔ အလံနီရိုက္ပြဲ '
' အလုပ္သမား အခ်င္းခ်င္း ၀ါးရင္းတုတ္ပြဲ ဆင္ျခင္း '
' ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ ၀ါးရင္းတုတ္တပ္ ဖြဲ႔စည္းၿပီးစီးျခင္း '
ေမာင္ၿပံဳးခ်ိဳသည္ သတင္းစာ အသီးသီးတို႔မွ ၀ါးရင္းတုတ္သံမ်ားကို ၾကားနာရင္း လာဘ္ျမင္လွသည့္ ဇနီးသည္အား ခ်ီးက်ဴးမိေလသည္။ စီးပြားေရးဆိုသည္မွာ ႏိုင္ငံေရးကို အေယာင္ျပ၍ ရွာၾကရသည္ကိုလည္း သတိမူမိသည္။ အမ်ိဳးသားေအာင္ပြဲေန႔မ်ားတြင္ အလံေရာင္းသူမ်ား စီးပြားျဖစ္ပံု၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဆးျပင္းလိပ္၊ လြတ္လပ္ေရးမုန္႔ထုပ္ႀကီးတို႔ကိုလည္း သတိရမိေလသည္။
ဟုတ္သည္ မွန္သည္။ ၀ါးရင္းတုတ္ေတြ ခုတေလာ အလြန္ အသံုး၀င္ေနသည္။ ၀ါးရင္းတုတ္သည္ တို႔ျမန္မာတို႔ စြဲကိုင္အပ္ေသာ လက္နက္ေပတကား။ အေလာင္းဘုရားလက္ထက္က ၀ါးရင္းတုတ္ႏွင္႔ အႏိုင္ယူခဲ႔သည္ မဟုတ္ပါလား။ ဦးေစာလည္း ၀ါးရင္းတုတ္ႏွင္႔ပင္ တန္ခိုးထြားခဲ႔သည္တကား။
ယခုလည္း ေန႔စဥ္သတင္းစာေတြထဲတြင္ ၀ါးရင္းတုတ္ေတြ အစြမ္းျပေနပံုကို မၾကာခဏ ေတြ႔ရသည္။ မိမိဇနီး ေျပာသကဲ႔သို႔ ၀ါးရင္းတုတ္ဆိုင္ႀကီးတည္ရေသာ္ ေကာင္းေလစြ။ အရင္းလည္း နည္းသည္။ ေငြ၀င္လမ္းလည္း ေျဖာင္႔မည္။ ေမာင္ၿပံဳးခ်ိဳ၏ အတြင္းသႏၱာန္တြင္ ၀ါးရင္းတုတ္ဆိုင္ ဖြင္႔လိုစိတ္တို႔ျဖင္႔ ျပည့္လွ်မ္းေနေလသည္။
***
ရန္ကုန္ ကုန္သည္လမ္းရွိ ခမ္းနားသည့္အေဆာက္အအံုႀကီးေရွ႕တြင္ '၀ါးရင္းတုတ္ ကုမၸဏီ' ဟူေသာ ထည္၀ါသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးကို ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ ဆိုင္ေရွ႕တြင္လည္း ထန္းလံုးေလာက္ရွိသည့္ ၀ါးရင္းတုတ္ႀကီးကို ေၾကာ္ျငာအျဖစ္ျဖင္႔ ေထာင္ထားသည္ကို ေတြ႔ရမည္။ '၀ါးရင္းတုတ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး လက္လီလက္ကား ရႏိုင္ပါသည္' ဟူေသာ ဆိုင္းဘုတ္ေလးတခုကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။ အတြင္းသို႔ ၀င္သြားလွ်င္ ၀ါးရင္းတုတ္အစားစားကို သူ႔အခန္းႏွင္႔သူ စီရရီ လွပစြာ ဆင္ျပင္ထားသည္ကိုလည္း ေတြ႔ရေလသည္။ ၀ါးရင္းတုတ္အမ်ိဳးအစားေတြကလည္း စံုလွပါသည္။ အခ်ိဳ႕၀ါးရင္းတုတ္မ်ားမွာ ၀ါးရင္းတုတ္အစစ္မ်ား ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕မွာကား အင္းသားကို သံုးေတာင္ခန္႔ျဖတ္၍ အဖ်ားရႉးသည့္ ေခ်ာေမ႔ြေသာတုတ္မ်ား ျဖစ္ေလသည္။ အခ်ိဳ႕ကၽြန္းသား၊ အခ်ိဳ႕ပ်ဥ္းကတိုးသားမ်ားႏွင္႔ ျပဳလုပ္ထားေလသည္။
အခန္းတခုအတြင္း၌ စားပြဲတခုတြင္ ထိုင္ေနသူကား ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ ဦးၿပံဳးခ်ိဳ ျဖစ္ေလသည္။ အျခားစားပြဲတြင္ လက္ႏွပ္စက္ ရိုက္ေနသူကား သူ႔ဇနီး ေဒၚတင္မႀကီး ျဖစ္ေလသည္။
"တင္ရဲ့၊ တို႔သာယာ၀တီက သခင္နီ႔ဆီ စာေရးလိုက္ပါဦး။ အေခါင္းမပါတဲ႔ ၾကခတ္၀ါး ႏွစ္တြဲေလာက္ ဒီလမကုန္မီ အေရာက္ပို႔ပါလို႔"
ဦးၿပံဳးခ်ိဳက သူ႔ဇနီးကို လွမ္း၍ ေျပာလိုက္ေလသည္။
"အမယ္ေလး ေရးလိုက္ရတဲ႔ စာကလည္း လြန္ပါေရာ။ ေက်ာေအာင္႔လွၿပီ။ နက္ျဖန္ခါမွ ေရးေတာ႔မယ္။ အခု ကၽြန္းသားတုတ္ မွာစာေတာင္ ေရးမၿပီးေသးဘူး"သူ႔ဇနီးက ေက်ာကိုေကာ႔ရင္း ျပန္ေျပာေလသည္။
"သည္းခံပါ ရွင္မရာ၊ အခုလည္း လက္ႏိွပ္စက္ စာေရးမေလးေတြ ရွာေနတုန္းမို႔ပါ"
"အမယ္၊ ဒီတိုက္မယ္ လက္ႏွိပ္စက္စာေရးမေတြ မထားရဘူးဆရာ။ ကိုယ္ ပင္ပန္းရင္ ပင္ပန္းပါေစ။ ၾကည့္စမ္း သူ သိပ္ဥာဏ္မ်ားတာပဲ။ စာေရးမေလးေတြ ေနာက္ပိုးခ်င္ၿပီ ထင္တယ္။ မရဘူး။ ဟင္း ဒါပဲ"တင္မႀကီးသည္ ႏႈတ္ခမ္းစူ၍ မ်က္ေစာင္းခဲလိုက္ေလသည္။
' ၀ါးရင္းတုတ္၊ ၀ါးရင္းတုတ္ '
' တိုင္းလံုးေက်ာ္တဲ႔ ၀ါးရင္းတုတ္ '
' ယိုးဒယားကို ႏိုင္ခဲ႔တဲ႔ ၀ါးရင္းတုတ္ '
' တခ်က္ထိရံုႏွင္႔ မဏိကြဲမည့္ ၀ါးရင္းတုတ္ '
' ကၽြန္ေတာ္တိ႔ုတိုက္မွ အထူးစီမံ လုပ္ကိုင္ထားေသာ ၀ါးရင္းတုတ္မ်ားကို သံုးၾကည့္စမ္းပါ။ မည္မွ် လက္ဆေကာင္း၍ လူတစ္ဦးေခါင္းကို ေျဖာင္းခနဲ ျမည္ေအာင္ ခြဲႏိုင္ေၾကာင္း သိရွိရပါလိမ္႔မည္။ '
အထက္ပါေၾကာ္ျငာမ်ားကို ေန႔စဥ္သတင္းစာမ်ားတြင္ မၾကာခဏ ေတြ႕ရွိႏိုင္ပါသည္။ ျမန္မာသတင္းစာမ်ားကလည္း ျမန္မာကုမၸဏီႀကီးတခု ျဖစ္ထြန္းႀကီးပြားလာသည္ကို ေတြ႔ခ်င္ျမင္ခ်င္ၾကေသာ အာသာဆႏၵ ျပင္းျပလွေသာေၾကာင္႔ ေမာင္ၿပံဳးခ်ိဳတို႔ ကုမၸဏီအား အထူးအေရးေပး ေျမွာက္စားၾကသည္။
' ယမန္ေန႔ညက သာယာ၀တီခရိုင္ ေပါက္ေတာစုေက်းရြာတြင္ အေရွ႕ေက်ာင္း ဘုန္းေတာ္ႀကီး၏ ဒကာမ်ားႏွင္႔ အေနာက္ေက်ာင္း ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဒကာမ်ား ရိုက္ၾကရာ၊ အေရွ႕ေက်ာင္းဘက္မွ လူေပါင္းငါးဆယ္ခန္႔ ဒဏ္ရာရရွိ၍ အေနာက္ေက်ာင္းဘက္မွ သူငယ္တစ္ေယာက္သာ ပြန္းပဲ႔သြားသည္ဟု သိရွိရေၾကာင္း။ အေနာက္ေက်ာင္းဘက္မွ ပါ၀င္ရိုက္ႏွက္သူမ်ားသည္ ျမန္မာအမ်ိဳးသား ဦးၿပံဳးခ်ိဳပိုင္ ၀ါးရင္းတုတ္ကုမၸဏီမွ ရွားႏွစ္တုတ္မ်ားကို အသံုးျပဳၾကသည္ဟု သိရွိရေၾကာင္း။'
ထိုကဲ႔သို႔ သတင္းမ်ိဳးကို သတင္းစာမ်ားက ထည့္သြင္းေဖာ္ျပေပးရာ ၀ါးရင္းတုတ္ကုမၸဏီႀကီးသည္ တျဖည္းျဖည္း နာမည္ႀကီးလာေလသည္။ နာမည္ႀကီးလာသည့္အားေလ်ာ္စြာ ၀ါးရင္းတုတ္ဆိုင္ႀကီးတြင္လည္း ၀ယ္သူေတြႏွင္႔ တုိးမေပါက္ေအာင္ စည္ကားလာေလရာ ဦးၿပံဳးခ်ိဳသည္ အလုပ္သမားေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာႏွင္႔ အလုပ္ကို တိုးခ်ဲ႕လုပ္ကိုင္ရေလသည္။
ဦးၿပံဳးခ်ိဳသည္ သူ႔အခန္းကေလးတြင္ အထူးအလုပ္မ်ားလ်က္ရွိသည္။ အျပင္တြင္လည္း ၀ါးရင္းတုတ္၀ယ္ယူသူေတြႏွင္႔ ျပည့္ႏွက္လ်က္ရွိသည္။ သူတို႔ စကားေျပာသံေတြကလည္း ဆူညံလ်က္ရွိသည္။
လူငယ္တေယာက္သည္ ဖိနပ္သံျပင္းျပင္းႏွင္႔ ဦးၿပံဳးခ်ိဳ အခန္းတြင္းသို႔ ၀င္လာေလသည္။
"ဦးၿပံဳးခ်ိဳ ဆိုတာ ခင္ဗ်ားလား" လူငယ္က ခပ္ဆတ္ဆတ္ ေမးေလ၏။
"ဟုတ္ပါတယ္" ဦးၿပံဳးခ်ိဳက ခပ္ေအးေအး ေျဖ၏။"က်ဳပ္တုိ႔ တပ္ဖြဲ႕အတြက္ ၀ါးရင္းတုတ္ ၅၀၀ လိုခ်င္တယ္""ရပါေစ႔မယ္"
"ဘယ္ေစ်းလဲ""တစ္ေခ်ာင္း ႏွစ္က်ပ္၊ ငါးရာဆိုေတာ႔ ၁၀၀၀""ေကာင္းပါၿပီ၊ ဒီလမကုန္ခင္ လိုခ်င္တယ္""ရပါေစ႔မယ္"လူငယ္သည္ စရန္ေပးၿပီးေနာက္ ထြက္သြား၏။
သူငယ္မတစ္ေယာက္ လံုခ်ည္တုိတို အကၤ် ီလက္ေမာင္းပင္႔လ်က္ ၀င္လာျပန္သည္။
"ခုတင္က ဟိုလူ ၀ါးရင္းတုတ္ ဘယ္ေလာက္ မွာသြားသလဲ""ငါးရာ" ဦးၿပံဳးခ်ိဳက ေျဖ၏။
"ကၽြန္မတို႔ အမ်ိဳးသမီးတပ္ဖြဲ႔အတြက္ ၁၅၀၀ မွာခ်င္တယ္။ ရွားႏွစ္တုတ္၊ အရင္းတုတ္တုတ္ လိုခ်င္တယ္"
"ေကာင္းပါၿပီ၊ ရပါေစ႔မယ္။ တစ္ေခ်ာင္းကုိ သံုးက်ပ္က်မယ္""ကိစၥမရွိပါဘူး၊ လုပ္ထားပါ၊ ေရာ႔ စရန္ေငြ တစ္ေထာင္"မိန္းမပ်ိဳထြက္သြားၿပီးေနာက္ ပုလိပ္အရာရွိတစ္ေယာက္ ၀င္လာျပန္ေလ၏။
"ဦးၿပံဳးခ်ိဳဆိုတာ ဦး လား""မွန္ပါတယ္""ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပုလိပ္အဖြဲ႕ႀကီးအတြက္ အနံႏွစ္ေတာင္၊ အရင္း ႏွစ္လက္မ၊ အဖ်ား တစ္လက္မခြဲရွိတဲ႔ ပ်ဥ္းကတိုးသားတုတ္ လိုခ်င္ပါတယ္"
"ဘယ္ေလာက္ယူမလဲ"
"သံုးေထာင္""ပ်ဥ္းကတိုးသားက ရွားတယ္၊ ဒီေတာ႔ ေစ်းနည္းနည္းႀကီးလိမ္႔မယ္"
"အမိန္႔ရွိပါဦး""တစ္ေခ်ာင္း ငါးက်ပ္""လုပ္သာလုပ္ပါ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔မယ္ ရန္ပံုေငြ ေတာင္႔ပါတယ္""ေမာင္တို႔မယ္ နံပါတ္တုတ္ေတြ ရွိသားပဲ"
"အဲဒါေတြက တုိတယ္။ လက္ဆ မေကာင္းဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ တကယ္႔လြတ္လပ္ေရးကို အမိအရတိုက္ေနတဲ႔ လူထုပုလိပ္ေတြပါ။ ဒီလို လြတ္လပ္ေရးလမ္းေၾကာင္းမယ္ အေႏွာင္႔အယွက္လုပ္တဲ႔လူေတြ အဲဒီ ပ်ဥ္းကတိုးသားတုတ္နဲ႔ ႏွက္ရမွာပဲ"
သူ ထြက္သြားၿပီးေနာက္ လူငယ္တစ္ေယာက္ ၀င္လာကာ အလ်ားေလးေတာင္ရွိ ၀ါးရင္းတုတ္စစ္မ်ားကို လာမွာျပန္သည္။ ထိပ္တြင္ သံခၽြန္မ်ား တပ္ေပးရန္ကိုလည္း တိုးတိုးညႊန္ၾကားေလသည္။
ဦးၿပံဳးခ်ိဳသည္ အထူး၀မ္းသာလ်က္ ရွိေတာ႔သည္။ မွာထားေသာ ၀ါးရင္းတုတ္မ်ားကိုလည္း ရက္ခ်ိန္းတြင္ အဆင္သင္႔ျဖစ္ရန္ အထူးႀကိဳးပမ္းလ်က္ တပည့္လက္သား စံုလင္စြာႏွင္႔ လုပ္ကိုင္လ်က္ရွိသည္။ ခ်ိန္းရက္တြင္ ၀ါးရင္းတုတ္အသီးသီးကို သက္ဆိုင္ရာ အသင္းအဖြဲ႔မ်ားသို႔ အပ္လိုက္ၿပီးေသာ္ ရရွိေသာ ေငြေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာတို႔ကို ဘဏ္တုိက္သို႔ အပ္ႏွံရန္ ကားႀကီးကို ကိုယ္တိုင္ေမာင္း၍ ထြက္လာစဥ္ အတြင္း၀န္ရံုးအနီးသို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ဆူညံေသာ အသံမ်ားကို ၾကားရေလသည္။ သူသည္ လမ္းေထာင္႔တခုတြင္ ကားကိုရပ္၍ အရိပ္အျခည္ကို ၾကည့္ေနစဥ္ လက္၀ဲဘက္မွ အလံေပါင္းေျမာက္ျမားစြာကို လႊင္႔ထူ၍ ခ်ီတက္လာေသာ လူထုႀကီးကို ေတြ႔ရေလသည္။ သူတို႔သည္ ေၾကြးေၾကာ္သံအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေအာ္ဟစ္လာၾကေလသည္။
ထုိစဥ္တြင္ လက္ယာဘက္မွ ခ်ီတက္လာေသာ အလားတူ လူထုႀကီးကို ေတြ႔ျမင္ရျပန္သည္။ သူတို႔လည္း အလံအမ်ိဳးမ်ိဳးကို လႊင္႔ထူ၍ ေၾကြးေၾကာ္သံအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဟစ္ေၾကြးလာၾကေလသည္။ ၾကည့္ေနစဥ္ပင္ တပ္ဦးႏွစ္ခု ဆံုမိၾကရာ ႏွစ္ဖက္ေသာလူထုသည္ ဆူညံေသာအသံမ်ားကို ျပဳကာ တဖက္ႏွင္႔ တဖက္ ရိုက္ၾကေလေတာ႔သည္။ သူတို႔လက္ထဲတြင္ ပါလာေသာ ၀ါးရင္းတုတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ႏွင္႔ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး အသနားအညွာတာ ကင္းမဲ႔စြာ ဦးေခါင္းမ်ားကို ရိုက္ခြဲၾကကုန္သည္။ ေမာင္ၿပံဳးခ်ိဳသည္ မိမိဆိုင္မွ ၀ါးရင္းတုတ္တို႔၏ စြမ္းရည္ကို အကဲခပ္ၾကည့္ရႉေနစဥ္ ေျဖာင္ေျဖာင္ျမည္ေသာ အသံတို႔သည္ ပဲ႔တင္ထပ္လ်က္ ေျမေပၚတြင္ ေသြးရဲရဲ သံရဲရဲႏွင္႔ အတံုးအရံုး လဲၾကကုန္သည္။
"ဟင္ ဘယ္႔ႏွယ္ပါလိမ္႔။ ႏွစ္ဖက္စလံုးက 'လြတ္လပ္ေရး၊ လြတ္လပ္ေရး' နဲ႔ ေအာ္ေနတယ္။ ေအာ္ေနတာခ်င္းတူလ်က္နဲ႔ ဘာျပဳလို႔ ရိုက္ေနၾကပါလိမ္႔"
သူ႔အနားတြင္ ရပ္ေနေသာ အမယ္အိုႀကီး တစ္ေယာက္က ညည္းညဴေလသည္။
ဦးၿပံဳးခ်ိဳသည္ သူ႔ကို လွည့္ၾကည့္၍ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ကာ ရိုက္ပြဲကိုပင္ ၾကည့္ၿမဲ ၾကည့္ေနျပန္ေလသည္။ ထိုကဲ႔သို႔ တေျဖာင္းေျဖာင္း ရိုက္ေနၾကစဥ္ ပုလိပ္တို႔သည္ အလွ်ိဳအလွ်ိဳ ထြက္ေပၚလာၾကျပန္ကာ ႏွစ္ဖက္ေသာ လူထုႀကီးကို ပ်ဥ္းကတိုးတုတ္ႏွင္႔ ရိုက္ခြဲၾကျပန္ေလသည္။
လူထုႀကီးကလည္း ျပန္လွန္ခုခံၾကရာ ပုလိပ္ေရာ လူထုပါ ေထြးလံုးရစ္ပတ္လ်က္ အတံုးအရံုး လဲကုန္ၾကေလသည္။ ေမာင္ၿပံဳးခ်ိဳလည္း အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ကာ ကားေပၚမွ ဆင္း၍ အနီးမွ အမယ္အိုႀကီးကို သတိရသျဖင္႔ လွည့္ၾကည့္ရာ သူသည္ ထိပ္ကြဲ၍ လဲေနသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္။ သူသာမက ေမာင္ၿပံဳးခ်ိဳအနားရွိ လူအေပါင္းတုိ႔သည္ တစ္ေယာက္မက်န္ ထိပ္အက္လ်က္ ပက္လက္တမ်ိဳး ေမွာက္လ်က္တဖံု ေသြးအိုင္ထဲတြင္ လဲေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရေလ၏။ ေမာင္ၿပံဳးခ်ိဳသည္ အနီးအနား ပတ္၀န္းက်င္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ အထူးတုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားေလသည္။ မၾကာေသးမီက အသံကုန္ေအာ္ဟစ္ေနသူအေပါင္းသည္ ၀ါးရင္းတုတ္ကိုယ္စီႏွင္႔ အတံုးအရံုး လဲေနၾကေလသည္။ ပတ္၀န္းက်င္တခုလံုးသည္ လူေသတုိ႔ စြန္႔ပစ္ရာ သုသာန္တစျပင္ႀကီးႏွင္႔ တူေနေလသည္။ သူသည္ ေငြထုပ္ႀကီးကို ပိုက္ကာ ေတြေ၀လ်က္ရွိစဥ္ ေလယာဥ္အုပ္ႀကီး ပ်ံသန္းလာသကဲ႔သို႔ အသံမ်ားကို ခပ္သဲ႔သဲ႔မွ် ၾကားရေလရာ ေငြထုပ္ႀကီးကို ပစ္ခ်ကာ ေျမာင္းထဲသို႔ ဆင္း၍ ၀ပ္ေနေလသည္။ သူၾကားေနရေသာ အသံမ်ားသည္ တစတစ နီးကပ္လာေလရာ က်ယ္က်ယ္၍ လာေလသည္။ ေနာက္ဆံုး၌ ေမာင္ၿပံဳးခ်ိဳ၏ ဦးေခါင္းထက္သို႔ ေရာက္ရွိလာလ်က္ '၀ုန္း ၀ုန္း' ဟူေသာ အသံမ်ားကို ၾကားရေလရာ ဗံုးခ်ေနၿပီဟု ေအာက္ေမ႔ကာ မ်က္ႏွာမေဖာ္ရဲေအာင္ ရွိေလသည္။ အတန္ၾကာေသာအခါ အသံၿငိမ္သြား၍ အမွတ္တမဲ႔ ၾကည့္လိုက္ရာ ေလယာဥ္ပ်ံမ်ားကိုကား မျမင္ရ။ သိန္းသန္းမက မေရတြက္ႏိုင္ေသာ လင္းတအေပါင္းတို႔သည္ အတံုးအရံုး လဲေနၾကသည့္ခႏၶာကိုယ္တို႔ေပၚတြင္ ရပ္နားထိုးဆိတ္ေနၾကသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရေလသည္။ ထိုအခါက်မွ သူၾကားရေသာ အသံကား လင္းတတို႔၏ အေတာင္ပံသံျဖစ္၍ '၀ုန္း ၀ုန္း' ဟူေသာ အသံကား ေျမသို႔ ထိုးဆင္းခ်ေသာ အသံျဖစ္ေၾကာင္းကို သိရွိရေလသည္။
သူသည္ ထိုေနရာမွ "ကမၻာႀကီး ပ်က္စီးေတာ႔မည္။ ကမၻာႀကီး ပ်က္စီးေတာ႔မည္" ဟု ေလာကျဗဴဟာ နတ္သားကဲ႔သို႔ အသံကုန္ ေၾကြးေၾကာ္ရင္း တဟုန္ထိုး ေျပးေလေတာ႔သည္။ တစ္လမ္းလံုး ၀ါးရင္းတုတ္ဒဏ္ရာႏွင္႔ ဟက္တက္ၿပဲကာ ခႏၶာေၾကြေနၾကကုန္ေသာ အာဇာနည္အေပါင္းကိုပင္ ဦးညႊတ္ကာ အရိုအေသ မျပဳႏိုင္ေတာ႔ဘဲ ခုန္ေက်ာ္ေျပးလႊားေနေလသည္။ သူသည္ အေမာဆိုက္မတတ္ မရပ္မနား ေျပးလႊားေနေသာ္လည္း လမ္းေပၚတြင္ အေဖာ္ဟူ၍ တစ္ေယာက္မွ် မေတြ႔ရကား စိတ္အားငယ္လာေလသည္။ ၀ါးရင္းတုတ္ဒဏ္ရာျဖင္႔ တစ္မ်ိဳးလံုးပင္ ျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္းကုန္ၿပီေလာ။ တစ္မ်ိဳးလံုးပင္ လင္းတတို႔၏ အစာ ျဖစ္ကုန္ၿပီေလာ။ သူသည္ သည္းတုန္အူတုန္ ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္လာေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ လမး္ေဘးတိုက္ၾကားထဲမွ လူတစ္ေယာက္သည္ အလံႀကီးကိုကိုင္၍ ထြက္လာကာ ေမာင္ၿပံဳးခ်ိဳအား အလံတိုင္ ၀ါးရင္းတုတ္ႏွင္႔ တအားလႊဲရုိက္လိုက္ရာ ေရွာင္ေကာင္းသျဖင္႔သာ ထိပ္မကြဲဘဲ ပခံုးကို ထိေလသည္။
***
"အမယ္ေလးဗ်" ေမာင္ၿပံဳးခ်ိဳသည္ အလန္႔တၾကား ေအာ္မိေလသည္။
"ဘယ္႔ႏွယ္ ျဖစ္ေနတာလဲ။ ညေနႀကီး အိပ္ေနလိုက္တာ ထပါ။ ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ ထမင္းစားၾကမယ္"
ေမာင္ၿပံဳးခ်ိဳ၏ ဇနီးသည္ ပခံုးကိုပုတ္၍ ႏႈိးေလသည္။ ထိုအခါက်မွ ေမာင္ၿပံဳးခ်ိဳသည္ သတင္းစာေတြ တပံုႀကီး ေပါင္ေပၚတင္လ်က္ အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ ကေယာင္ကတမ္း ထကာ ေရခ်ိဳးခန္းရွိရာသို႔ လွမ္းေလသည္။
သူသည္ ခပ္သြက္သြက္ ေရခ်ိဳးၿပီးလွ်င္ ထမင္းပြဲရွိရာသို႔ ေရာက္လာေလသည္။
ထမင္းပြဲတြင္ကား ခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္တို႔ကို သူမျမင္ႏိုင္။ အိပ္မက္ထဲမွ ၀ါးရင္းတုတ္မ်ား၊ ထိပ္ဟက္တက္ကြဲမ်ားႏွင္႔ လင္းတမ်ားကိုသာ ျမင္ေယာင္ေနေတာ႔သည္။
စင္စစ္အားျဖင္႔ ေမာင္ၿပံဳးခ်ိဳသည္ အလုပ္မွထြက္၍ ၀ါးရင္းတုတ္ဆိုင္လည္း မတည္ေထာင္ရေသးပါ။ အခ်င္းခ်င္းလည္း အိပ္မက္ထဲမွာကဲ႔သို႔ အႀကီးအက်ယ္ မရိုက္သတ္ၾကေသးပါ။ ဂိဇၥၽကုတ္ေတာင္မွ သိန္းသန္းမက ျမားေျမာင္လွစြာေသာ လင္းတအေပါင္းတို႔လည္း တုိ႔ျမန္မာမ်ား၏ အသားအေသြး အူသည္းအစံုတို႔ စားသံုးေသာက္မ်ိဳရန္ မေရာက္လာၾကေသးပါ။
မန္းတင္
[ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ၁၉၄၇ ေဖေဖာ္၀ါရီ]
Subscribe to:
Posts (Atom)
0 comments:
Post a Comment